Compagnie M experiment à la couleur locale

Zoals heel veel mensen ben ik de afgelopen weken als een blok gevallen voor de héérlijke patronen van Compagnie M. Volgende week komen er uit België, samen met hoog bezoek (de grootouders van Petite Bout de Chou), ook heel wat langverwachte stofjes aan en dan kan ik eindelijk aan de slag om mijn versie van Mara, Louisa en de heerlijke Swing Skirt te maken.

Toen ik het patroon van het Mara-bloesje voor het eerst zag, was ik in de zevende hemel dankzij de superschattige vlindermouwtjes die in het patroon terug te vinden zijn want die wou ik al oh zo lang oh zo graag maken, maar … hoe begon ik daar in hemelsnaam aan?

In afwachting van de “real thing” besloot ik de vlindermouwtjes en een aantal andere techniekjes in te oefenen met wat ik het ‘experiment-tuniekje’ heb gedoopt.
Als stofje koos ik voor wat couleur locale: een batik, hét van hét hier voor het moment in Burkina Faso.

Het maken van de mouwtjes bleek, dankzij de heldere uitleg van Marte, a piece of cake en is wat mij betreft met schattigheidsfactor 10 voor herhaling vatbaar.

Om het tuniekje nog wat extra punch te geven, besloot ik ook een tutorial voor een “gespleten rug” (klinkt vreselijk maar hoe heet dit ook alweer officieel??) uit te testen. Maar een kleine onoplettendheid – zou dit te wijten zijn aan de kruipende baby rond mijn benen tijdens het naaien? – zorgde ervoor dat de split uiteindelijk aan de voor- en niet de achterkant kwam. Een te diepe décolleté was daardoor onvermijdelijk maar dat kon ik, voor een testversie, wel door te vingers zien.